لب تاپم رو روشن کردم و افتادم توی کوچه پس کوچه های اینترنت، چند تا کوچه رو که دور زدم یهو دیدم آژیر آنتی ویروس محترم به صدا در اومد، فهمیدم ویروس گرفته ، رفتم و سریع ویروس رو از بین بردم تا به سیستمم آسیبی نرسونه...
کارم که تموم شد به حال خودم خندیدم،البته از اون خنده هایی که شاعر میگه:خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است.
با خودم گفتم : کاش این قدر که هوای لب تاپت را داری ، هوای خودتم داشتی، کاش وقتی گناه می کردی و آژیر دلت داد میزد که:خطر... خطر... گوش کر شده ات می شنید و به داد دلت میرسیدی تا ویروس گناه آلوده اش نکنه.
دلم به حال خودم سوخت
تازه فهمیدم خیلی وقته گناه ها، آنتی ویروس دلم رو هم خفه کردند...
نمیدونم چی بگم...
اما خوش به حال اونایی که آنتی ویروس دلشون اورجیناله و هر روز با وصل شدن به خدا آپدیتش می کنن...
خوش به حال اونایی که هر شب خودشون رو چک می کنن و اگر گناهی ناخواسته وارد دلشون شده با آنتی ویروس استغفار نابودش میکنن...
امروز آنتی ویروس لب تاپم بهم درس بزرگی داد.
یه آنتی ویروس جدید خریدم به نام "استغفار"
از ته دل گفتم: استغفرالله ربی و اتوب الیه
