از آداب مجالست شوخی و مزاح و ادخال سرور در قلب اهل جلسه است، البته نباید به فحش و ناسزا و نزاع برسد، زیرا خداوند شخصی که در جلسات شوخی می کند و ایجاد سرور می نماید را دوست می دارد اما باید به سرحد منازعه نرسد (1).
پیامبر (ص) نیز با افراد شوخی می کرد و می خواست آنها را خوشحال سازد (2).
ولی سزاوار است شوخی کم باشد به مقدار نمک در غذا، و از کثرت و زیادی آن باید پرهیز نمود، زیرا شوخی زیاد نور ایمان را می برد، صولت و مهابت را زائل می سازد، شخصیت را پائین می آورد.و در صورتی که همراه با اهانت باشد خود دشنام کوچکی است، و موجب کینه و دشمنی می گردد (3).
خنده
احادیثی در مورد خنده:
